लेखक प्रकाश मगर सम्झना आँखा भरी आशु अतितका चोटहरु

दोस्रो प्रयास सल्लाह अनि सुझावको प्रतिक्षामा


कविता   शिर्षक   पिडा

गन्तव्यको बाटो रोजेको छु
थाहा छैन मैले के खोजेको छु
जीवनमा सोचेको पनि थिएन
मलाई यस्तो दिन आउँछ भनेर

तर
आखिर के चाहान्थे मबाट खै
किन मलाई आज यति ठुलो
चोट अनि पिडाहरू दिएका छन
काखमा छोरा च्यापेर हिड्न
थालेपछि समाज अनि परिवार
हास्दै थियोे तर म रूदै हिडिरहनु
पर्यो सायद यो जुनी मेरो कस्तो
रहेछ न त बाच्नु न त मर्नु भए
जीवनका हर खुशीहरू कसै
लाई सुम्पेर आए
आखामा आँसु भरि रहेको थियोे

कोही
थिएनन् मेरो कुरा सुन्ने पनि
रूदै कराउँदै भन्न थाले मैले
मेरो कुरा हुन त तपाईंलाई
थाहा छैन होला तर म सुनाउछु
मनको पिडा अनि व्यथाहरू
सुन्नु अब

रूदै
भन्न थाले मैले मेरो मनको
मनभित्र को पिडाहरू सबैलाई
सुनाए अनि कोही हास्दै थिए
कोहि भने रूदै थिए किन
सायद मलाई जस्तै दुःख
तपाईंहरूलाई पनि आउन
सक्छ हामी नारी भए जन्म
लियौ त्यसैले हामी नारी
एक जुट हुनुपर्छ
गन्तव्य को गोरेटोमा
 हिडदै
छु आज फेरि किन
मलाई जस्तो दुःख
तपाईंहरू को जीवन मा
कहिल्यै पनि नआओस
भनेर भोग्नु पनि पर्दोरहेछ
भाग्य मा लेखेको
भोग्दैछु आज जिन्दगीभर
को दुःख आफैंले छोरालाई
काखमा राखेर हिडिरहेको छु
जब सम्म सास रहनेछ मेरो
तब सम्म आस रहनेछ मेरो
जिन्दगीका पाइलाहरु।
मोड्दै आज देखि

लेखक
प्रकाश मगर सम्झना
दैलेख